بررسي و نقد ابعاد شکلی زبان در آثار شاعران شاخص جریان شعر گفتار
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایرانساناز رحيم‌بيكي 1 * , غلامحسين غلامحسين‌زاده 2 , قدرت الله طاهري 3
1 -
2 -
3 -
کلید واژه: سبک‌شناسي شعر معاصر ايران جریان شعری گفتار زبان گفتاری ابعاد شکلی زبان,
چکیده مقاله :
در فرایند پدید آمدن شعر، تمامي عناصر دخيل در قالب زبان شکل مي گيرد. به همين دليل قطعاً زبان، يکي از اساسي ترين عوامل در آفرينش شعر است. شعر گفتار، شاخه اي نوظهور از شعر معاصر در دو دهۀ اخير (هفتاد و هشتاد) ایران است و چون شاعران شعر گفتار مدعي بهره گيري از قابليت هاي موجود در لايه‌هاي مختلف زبان مرسوم در ميان تودۀ مردم هستند، بررسي ابعاد شکلی زبان در اين جریان شعری در درجۀ اول اهميت قرار مي گيرد. از آنجا که خودِ این جریان شعری در ادبیات دانشگاهی چندان مورد توجه قرار نگرفته است، معرفی و تبیین ویژگی های شکلی و محتوایی آن گامی مهم در شناخت تحولات ادبی معاصر است. به همين منظور در اين مقاله کوشش مي شود تا ضمن تعريفی مختصر از شعر گفتار و پیشینۀ آن، ويژگي هاي زباني آن با تمرکز بر آثار شاعران شاخصی از جمله رضا براهنی، علی باباچاهی، مهرداد فلاح، حافظ موسوی و سید علی صالحی تبيين شود. روش تحلیل در مقالۀ حاضر، مطالعۀ سبکی- زبان‌شناختی است و ویژگی های مهم زبان در سه دستگاه آوایی، صرفی و نحوی مطالعه شده است. شعر گفتار بر پايۀ زبان محاوره شکل مي گيرد و با فاصله گرفتن از کاربرد زبان ادبي، از سطوح مختلف آوايي، واژگاني و نحوي زبان عاميانه استفاده مي‌کند. شاعران شعر گفتار علاوه بر واژگان، اصطلاحات و کنايات و ضرب‌المثل‌هاي عاميانه، اصوات محيط پيرامون خود را نيز براي غنا بخشيدن به زبان شعرهايشان به کار مي گيرند.
In the process of creating poetry, all the elements involved are formed in the language. So, the language is one of the most basic factors in creating the poetry. Speech poetry is a new branch of Iranian modern poetry in 1370s and 1380s. While the speech poets argue that they use all capacities of language used among the mass, reviewing the form aspects of language in this branch of Iranian poetry is very important. Introducing and explaining the forms and contents of this branch is an important step in knowing the contemporary literal evolution, while the branch has not been explored in academic literature. For this purpose, in this paper we try to define the speech poetry, its history and its linguistic aspects by focusing on the works of Reza Baraheni, Ali Babachahi, Merdad Fallah, Hafiz Musavi and Seyed Ali Salehi. The method of research is based on the style-linguistic study; the main aspects of language are reviewed in three formation: vocal, lexical and syntactic of public language. The poets of this branch use the voices of periphery, in addition to the terms, expressions, metaphor, proverbs, to enrich the language of their poems.