بررسی تحلیلی رمانتیسم سیاه در سروده‌های نصرت رحمانی
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایرانکلید واژه: شعر سیاه رمانتیسم سیاه اعتراض نصرت رحمانی کودتای 32,
چکیده مقاله :
وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی هر دوره، تأثیر مستقیم بر دیدگاه های شاعران بر جا می گذارد. ادبیات رمانتیک، از نوع سیاه و بدبینانۀ آن به عنوان یک گونۀ ادبی، پس از یک دهه تحرک و تنش در عرصه های مختلف اجتماعی و سیاسی در جامعۀ ایران پا به عرصۀ وجود گذاشت؛ در واقع گونه ای اعتراض به پیامدهای ویرانگر کودتای سال 1332 بود که بسیاری از فعالیت های فرهنگی و سیاسی را به یکباره در افول مطلق فرو برد. شاعران در این عصر، اعتراضات خود را با وجود اختناق و سانسور گسترده، به گونه های مختلف، گاه به صورت نیمه آشکار و زمانی به شیوۀ غیر مستقیم بیان کردند. سمبولیسم، یکی از شیوه‌‌های ناآشکار برای مبارزه با سانسور بود؛ اما ادبیات سیاه و رمانتیک گونه ای مبارزۀ آشکار و پنهان و البته تا حدی منفی با انسداد سیاسی بود که عصیان و اعتراض شاعر را با تمرکز بر پیامدهای مخرب ناشی از کودتا در حوزۀ مسائل سیاسی اجتماعی و فرهنگی بازگو می کرد. در این مقاله سعی بر آن است تا به بررسی برخی از عوامل پیدایش این گونه ادبی و بازتاب آن در شعر «نصرت رحمانی» به عنوان شاعر شعر سیاه پرداخته شود.
Political, social, and cultural situation of every era has direct effects on poets’ views. Black and pessimist Romantic literature as a literary genre has emerged in Iran’s society after one decade of mobility and tension in different social and political areas; it was indeed a kind of Protest against destructive consequences of coup d'etat 1332 (1953) which suddenly sunk many social and cultural activities in complete stagnation. Poets, in this era, expressed their Protests in various kinds, sometimes semi-obvious and sometimes indirectly, though there were severe censorship and strangulation. Symbolism was one the invisible methods of fighting against censorship; however, black and romantic literature was an obvious and hidden and somehow negative battle against political blockage that reflected poet’s rebellion and Protest focusing on destructive consequences caused by coup d'etat in political, social and cultural areas. It is tried in this article to review some reasons of emergence of this literary genre and its reflection in “Nosrat Rahmani” poet as a poet of Black Poetry.