بررسی، تحلیل و نقد چهار قصیده فارسی بر اساس آموزه‌های زبان‌شناسی سیستمی‌ـ نقشگرا
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایران
1 -
کلید واژه: تحلیل نقد زبان‌شناسی سیستمی‌ـ نقشگرا قصیده فارسی,
چکیده مقاله :
اولین قصیده دیوان فرخی سیستانی در توصیف ابر را شاعران بسیاری تقلید کرده‌اند. در این پژوهش تلاش نویسندگان بر این بوده است تا با بکارگیری بخشی از آموزه‌های زبان‌شناسی سیستمی‌ـ نقشگرا بخش نخست (تغزّل) این قصیده را، که سه شاعر قريب به عهد فرخی (ازرقی، مسعود سعد، امیرمعزی) تقلید نموده به همراه سروده خود فرخی، مورد بررسی قرار دهند؛ بویژه اینکه در میان این افراد، ازرقی به نوآوری در عرصه ادبیات معروف است، و معزّی به تقلید محض‌ـ اگر نگوییم سرقت‌ـ از دیوان فرخی و عنصری متهم است؛ تا علاوه بر ارائه تحلیلی علمی و عینی، از خلاقیت، نوآوری یا تقلید صرف، تا حدودی به روشن شدن بخشی از این موضوع نیز کمک شود. شک نیست که بسیاری از دقائق و ظرافت‌های ادبی، هنری و تأویلی را نمی‌توان به شیوه‌ای عینی و تنها از طریق تحلیل‌های زبانی عرضه کرد، اما باید پذیرفت بسیاری از روش‌ها، ابزارها، دیدگاه‌های زبان‌شناسانه در درک و فهم متون ادبی کارگشاست و مانع قضاوت‌های ذوقی می‌شود.
The first ode in Farrokhi Sistani’s Divan is a poetic description of clouds. It has been imitated by many poets. The authors of the present research have studied the first part of the ode (Taqazzol), which has been imitated by three poets close to Farrokhi’s time- Azraqi, Masoud Sa’d, Amirmo’ezy- comparing them with Farrokhi’s own poem, in the framework of systemic–functional linguistics. Since Azraqi is known for his poetic innovations and Amirmo’ezy is accused of sheer imitation – if not literary theft – of Farrokhi’s Divan and Onsory’s, the research can also provide a scientific and objective analysis of creativity, innovation or sheer imitation. No doubt many literary artistic beauties and fine points cannot be explained through linguistic analysis. However, most linguistic approaches, methods, and tools are useful for understanding literary texts preventing subjective evaluations and judgments.