يدالله رؤيايي سالها قبل، به دليل تأکيد بر جنبههاي شکلي شعر، در زمره شاعران پيشرو و از مؤسسان جریان شعر حجم به شمار مي¬رفت. در اين مقاله، نوع روايت به¬کار رفته در شعر او مورد بررسي قرار مي¬گيرد. ابزار اين بررسي نشانه¬شناسي است که از ابزارهاي مهم در نقد ساختاري به¬شمار مي¬رود. در اين مقاله، شعر «سکوت دسته¬گلي بود» از دفتر دريايي¬ها مورد تحليل قرار گرفته است. نتايج اين تحقيق نشان مي¬دهد که روايت در شعر حجم، روايتي پنهان است و عوامل روايت¬ساز به¬طور کامل در آن به¬کار گرفته نمي¬شود. روايت¬سازي در شعر رؤیایی، از طريق تکرار فضاسازي¬هايي است که در سطرهاي کوتاه انجام مي¬شود. به¬اين¬ترتيب، شعر رؤيايي از سمبوليسم و رمانتيسم رايج آن روزگار فاصله گرفته، به نوعي فرماليسم گرايش پيدا کرده است.
|