بررسي موضوعات، مضامين و قالبهاي شعر جنگ
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایران
مصطفی گرجی
1
( دانشگاه پیام نور)
کلید واژه: گفتگو فرهنگ هنر مثنوي,
چکیده مقاله :
گفتگو مقولة پربركت و ميموني است كه در عرصة‌فرهنگ و تمدن كاركرد و نمود خاصي يافته است، لذا آشنايي با زيرساخت آن در عصر كنوني ضروري است. گفتـگو نـوعي ارتباط كـلامـي است با اين شرط كه دوسويه و تعاملي باشد. به زبان ديگر، گفتگو تبديل اطلاعات ندانسته و مجهول به اطلاعات دانسته و معلوم و خروج از قوه به فعل است؛ اين حركت و ارتباط دوسويه در صورتي تعاملي و سالم خواهد بود كه براساس شش عامل ارتباطي ياكوبسون، آميزه‌اي از نقش‌ها را در برداشته باشد با اين ويژگي از گفتگو،اين مقاله بر آن است تا به اين سؤال اساسي و مهم پاسخ دهد كه آيا سفره گفتگو در عرصه و بستر فرهنگ، هنر و زيبايي پهن مي‌شود يا در عرصه سياست و علم گشاده مي‌گردد و آنگاه براساس حكايتي از مثنوي به اين گزاره مي‌پردازد كه نظريه گفتگو نبايد ما را به گذشته بدون رويكرد به جهان كنوني سوق دهد و ضمن نقد ديدگاه فلاسفه چون افلاطون، بوبر، باختين در عرصه گفتگو «ديالوگ» به پيشينه حيات گفتگو مي‌پردازد و در پايان به برخي از مؤلفه‌هاي گفتگوي فرهنگها و تمدنها نظير آزادي، عدالت،اخلاق، تسامح و تساهل در ادبيات فارسي با تأكيد بر مثنوي مولانا اشاره خواهد كرد.
Dialogue is a worthy and valuable matter that in culture and civilization has a special presentation and utilization. So the aquintance with its basis in present time is necessary. Dialogue is a kind of verbal communication if it will be mutual, in other word, dialogue is converting unknown and ambiguous information to known and clear information and emergence of potentiality to realization. This communication and mutual relationship will happen correctly if it has six communicable factors. This article tried to arsewer this question that whether the communication happenes in the art and beauty stage or on the polelical and scientific scene. With reference to a story from Mathnavi and criticize the philosophers point of views such as Plato, I consider the history of dialogue and hint to the factors of dialogue among cultures and civilizations.