موسيقي و تخيل در شعر پژمان بختياري
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایرانکلید واژه: پژمان بختياري تخيل شعر معاصر موسيقي,
چکیده مقاله :
حسين پژمان بختياري (1353-1297) يکی از شاعران سنت‌گرای رمانتيک است که اشعارش را با توجه به الگوهای زيباشناختی شعر کهن ايران سروده است. چنان‌که می‌دانيم شعر سنتی با قالب‌های متنوع خود پس از نوگرايی‌های دوران معاصر، به حيات خود ادامه داده و شاعران نسبتاً برجسته‌ای نيز به فرهنگ و هنر معاصر معرفی کرده است. پژمان بختياری در رديف شاعرانی مانند رعدی آذرخشی، رهی معيری، اميری فيروزکوهی، وحيد دستجردی و بديع‌الزمان فروزانفر قرار می‌گيرد. او از جمله شاعران معاصر است كه تاكنون بررسي دقيقي در مورد شعرش صورت نگرفته است. مقالة حاضر عنصر موسيقي و تخيل را در ديوان اشعار وی تبيين و تحليل کرده و به اين نتيجه رسيده است كه از ميان عوامل اصلي شعر؛ يعني زبان، موسيقي و تخيل، در آثار اين شاعر موسيقي برتری چشمگيری دارد.
Housein Pejman Bakhtyari (1297-1353) one of the romantic poets has composed with regards to aesthetics models of Iranian ancient poem. According to our knowledge, old poem with its various forms sustained after contemporary modernisms, and dedicated almost prominent poets to contemporary culture and art. Pejman Bakhtyari, is of the same grade poets like Radi Azarakhshi, Rahi Moayeri, Amiri firozkoohi, vahid Dastjerdy and Forouzanfar. He is one of contemporary poets whose poems have not been investigated in detail up to now. This essay explains and analyses music and imagination in his poems and concludes that among main factor of poem, (eg, language, music and imagination), music is salient in his works.