جلوه‌ها و كاركردهاي نمود فعل در زبان فارسي
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایرانچکیده مقاله :
نمود از ويژگي‌هاي ساختاري و معناشناختي فعل است كه در بين دستور زبان‌دانان ايراني، نخستين بار در بحث ويژگي‌هاي فعل در زبان فارسي باستان، مورد توجه پرويز ناتل خانلري قرار گرفته است. پس از آن اين مبحث به دستور زبان فارسي معيار نيز راه يافت و در سال‌هاي اخير در مقاله‌ها و نيز كتاب‌هاي درسي دستور زبان فارسي جنبه‌هايي از آن مطرح شد. با اين همه در منابع يادشده تمامي‌جلوه‌ها و كاركردهاي اين مقوله چنان كه بايد تبيين نشده و در مواردي نيز با عناوين ديگري مورد بحث قرار گرفته است. تجربة نويسنده درتدريس دستور زبان نشان مي‌دهد دانشجويان زبان و ادبيات فارسي يا تمايزي بين نمود و مقوله‌هاي زمان و وجه فعل ق‍‍‍‍ايل نيستند و يا به درستي جنبه‌ها و كار كرد‌هاي نمود فعل را در نمي‌يابند. اين نوشته كوششي در تبيين جنبه‌ها و مرزهاي مقولة دستوري نمود و انواع گوناگون آن در زبان فارسي معيار است.
Aspect is considered a structural and semantic feature of verbs. P. Natel Khanlari was the first grammarian who introduced it to Persian grammar, describing the properties of verbs in the ancient Persian. Then it was widely used by others in writing the grammar of the standard Farsi. Recently, many books and articles devoted lines or pages to clarify some of its features. However, it has been researched insufficiently, and in most cases under confusing terminologies. As a person who has taught Persian grammar for years, I can claim that the students of Farsi Language and Literature don’t make any distinctions between Aspect, Time, and Mood; they have no idea of different aspects of verbs and their functions. This article is an attempt to explore and explain grammatical features of Aspect in modern Farsi language, and its different types.